Το αγαπημένο τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος στην τελευταία συνέντευξή του. Το τραγούδι περιγράφει τη μοναξιά και την αποξένωση, την κατανόηση, που μάταια προσπαθεί κανείς να βρεί στη ζωή. Το πώς μπορεί η αγάπη και η κατανόηση να είναι ψεύτικη και με ποιό τρόπο τα χρησιμοποιεί κανείς για να προβάλει στους γύρω του κάτι που δεν υπάρχει...μια "βιτρίνα". Όμως η αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι, αναγκαστικά αντιμετωπίζεται .. γιατί ο κόσμος είναι σκληρός και απρόσωπος, όπως οι "κούκλες".
Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί
Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής
Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου