Ενα ακομα πρωτοποριακο τραγουδι απο τις τρυπες.Μιλαει για τον εκφυλισμο και την προστυχια,καθως αναφερει συχνα το ποσο "αδεσποτες","ανεραστες","ψευτικες" ειναι οι ζωες,τα αισθηματα και οι κραυγες,προφανως οταν σε ενδιαφερει μονο η σεξουαλικη επαφη χωρις τον αναλογο συναισθηματισμο.Οπως χαρακτηριστικα αναφερει ο Αγγελακας στο ρεφραιν,"μονοι,γλυκοφιλουμε το σκοταδι".Αξιοπροσεκτο ειναι και το σημειο της γυναικειας απαγγελιας πριν το τελος του τραγουδιου,ο οργασμος ειναι ενα ψεμα.Το πρωτο κομματι απο το πρωτο δισκο των τρυπων,το 1985.
Αδέσποτες χορεύουν οι ζωές μας
ξηλώνουν και τους επτά ουρανούς
κι οι πρόστυχες, φοβισμένες ματιές μας
σφηνώνουν σ' άδειους καιρούς.
Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
μόνοι γλυκοφιλάμε το σκοτάδι.
Ανέραστες σβήνουν οι ηδονές μας
μαυρίζουν διψασμένα κορμιά
κι οι ψεύτικες, τρομαγμένες φωνές μας
γκρεμίζουν τείχη φανταστικά.
Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
μόνοι γλυκοφιλάμε το σκοτάδι.
Όταν ο χώρος με κυκλώνει σαν πνεύμα
με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω
καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα τελειώνω
'Εκφραση ιδεών και συναισθημάτων. Γιατι για μας η μουσική είναι ένα ταξίδι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου